De positieve invloed van geuren op het geheugen, de sleutel tot de ziel

Onze reukzin biedt enorme mogelijkheden om licht te werpen op vergeten werkelijkheden in onszelf. Geurbeleving is  een uitbreiding van aromatherapie, creatieve therapie, psychotherapie… Kortom een ondersteuning voor alle zijnsgerichte en cognitieve therapieën. De functie van onze reukzin wordt ontzettend onderschat. Geurtherapie is veel meer dan een aangename geur verspreiden in een ruimte.  Geuren brengen ons terug naar onze diepste herinneringen, een vorige staat van zijn, een emotie, een fragment uit ons leven. Geur is een sleutel tot onze belevingen en is een subtiele vertolker van wat niet kan worden gezien, niet kan worden gehoord, niet met woorden kan worden beschreven. De geur is als de ziel, immaterieel.

Etherische oliën, boodschappers van het geheugen

Geurtherapie of olfactotherapie is één van de toepassingen van de aromatherapie. Hierbij wordt gebruik gemaakt van etherische oliën via de reukzin, om informatie door te geven aan het limbische brein, dat onder andere onze emoties, ons gedrag en ons welzijn beheert. Etherische oliën zijn boodschappers van het geheugen en werken in op fysieke, psycho-emotionele en energetische aspecten van ons lichaam. Als de geuren invloed hebben op ons zijn, dan hebben ze het vermogen ons te ondersteunen om onze emotionele balans terug te vinden en trauma los te laten. Geurtherapie is een middel en maakt iets los in jezelf. Het kan een weg zijn van persoonlijke ontwikkeling en welzijn. 

Geurtherapie, een therapeutisch alternatief

Door zijn directe link met ons limbisch brein, vormt Geurtherapie een echt therapeutisch alternatief en maakt het openingen mogelijk die nog steeds slecht worden gemeten. Sommige experimenten worden uitgevoerd met patiënten in coma om reacties uit te lokken, of met mensen die trauma’s hebben opgelopen om hen te helpen bij hun revalidatie. 

Salvador Dali zei dat geur, onder onze vijf zintuigen, degene was die ons de “beste indruk van de eeuwigheid” gaf. Wie heeft nog nooit een duik in onze intieme herinneringen meegemaakt na een zintuiglijke ervaring met betrekking tot een geur of smaak die ons onmiddellijk terugbrengt naar een vorige staat, naar een emotie, naar een fragment van het leven?

Marcel Proust heeft dit fenomeen prachtig beschreven met zijn Madeleine de Combray: “… op het moment dat de vermengde slok van de cakekruimels mijn gehemelte raakte, huiverde ik, aandachtig voor wat er buitengewoon in mij gebeurde. Een heerlijk genoegen was me binnengevallen, geïsoleerd, zonder de oorzaak ervan te weten. Hij maakte me onmiddellijk onverschillig voor de wisselvalligheden van het leven, zijn onschuldige rampen, zijn illusoire beknoptheid, op dezelfde manier als liefde werkt, door me te vullen met een kostbare essentie: of liever, deze essentie bestond niet: ik, zij was ik. Ik voelde me niet langer middelmatig, contingent, sterfelijk. Waar zou deze krachtige vreugde vandaan kunnen komen? “. Hetzelfde geldt voor het opnieuw verbinden met een geleefde situatie, het opnieuw verbinden met de oorsprong van een angst of, omgekeerd, van een vreugde of een staat van welzijn.

Voor wie?